گردشگری

آرامگاه حافظ ، که معمولاً با نام حافظیه (حافظیه) شناخته می شود ، دو بنای یادبود است که در لبه شمالی شیراز ، ایران ، به یاد و خاطره شاعر مشهور فارسی حافظ ساخته شده است. سازه های غرفه باز در باغ موزالا واقع در ساحل شمالی یک رودخانه فصلی واقع شده و مقبره مرمر مرمر حافظ را در خود جای داده است. ساختمانهای فعلی که در سال 1935 ساخته شده اند و توسط معمار فرانسوی و باستان شناس آندره گدار طراحی شده اند ، در محل سازه های قبلی هستند که معروف ترین آنها در سال 1773 ساخته شده است. مقبره ، باغ های آن ، و یادبودهای اطراف آن به دیگر بزرگترین ها آمار و ارقام کانون گردشگری در شیراز است.

حافظ در سال 1315 در شیراز متولد شد و در سال 1390 در آنجا درگذشت. چهره محبوب مردم ایران كه آیات خود را با قلب می آموزد ، حافظ در شهر زادگاه خود برجسته بود و به عنوان شاعر دربار منصوب شد.در خاطره وی ، بنایی کوچک و گنبدی مانند در شیراز در نزدیکی مزار او در گلگاست مصلا در سال 1452 به دستور ابوالقاسم بابور میرزا ، فرماندار تیموری برپا شده است. گلگشت مصلی باغهایی بود (اکنون به عنوان باغ های موسلا شناخته می شوند) که در شعر حافظ به نمایش در آمده است. با مساحتی بالغ بر 19000 متر مربع ، باغات نیز در یکی از قبرستان های شیراز قرار داشتند و بابور دارای استخر در همان زمان با یادبود ساخته شده است. اعتقاد دارند که آنها توسط همه در شعر حافظ سفارش شده اند ، عباس اول پارسی و نادر شاه هر دو پروژه مرمت جداگانه را در 300 سال بعد انجام دادند.

یک یادبود بسیار مهمتر در سال 1773 و در زمان سلطنت کریم خان زند در باغها ساخته شد. حافظیه واقع در ساحل شمالی رودخانه رودخانای خوشک در باغهای موسلا ، از چهار ستون مرکزی تشکیل شده است که دو اتاق در انتهای شرقی و غربی ساخته شده است و ضلع شمالی و جنوبی آن باز است. این بنا باغ ها را به دو منطقه تقسیم کرده است ، با یک بیشه نارنجی در جلو و گورستان در قسمت پشتی. مقبره واقعی خارج از سازه ، در وسط گورستان بود که یک تخته سنگ مرمر بر روی قبر قرار گرفته بود. این سنگ مرمر توسط خوشنویسی با گزیده هایی از شعر حافظ حک شده است. این آرامگاه در سال 1857 توسط یک استاندار فارس احیا شد و یک محوطه چوبی در اطراف مقبره در سال 1878 توسط یک فرماندار دیگر فارس ساخته شد. در پی این امر ، این سایت مورد بحث و جدال قرار گرفت ، هنگامی که ، در سال 1899 ، اردشیر ، پارسی از هندوستان [نیاز به استناد] شروع به ساختن زیارتگاه در اطراف قبر حافظ کرد. اگرچه خیرخواه پارسی از علمای شیراز برای ساختن زیارتگاه آهنین و چوب اجازه دریافت کرده بود ، اما یک پزشک حقوق شرعی با برخی اقتدار در شیراز ، علی-اکبر فی السیری ، با اعتراض به یک ساختمان زرتشتی بر فراز قبر یک مسلمان اعتراض کرد. او به همراه یارانش ، ساخت و ساز نیمه ساخته را ویران كرد. مردم شیراز به تخریب اعتراض کردند و دولت دستور بازسازی این بنای تاریخی را صادر کرد ، اما فی السیری با آنها مخالفت کرد و اعلام کرد که او هر بنایی که در آنجا بلند شده است را ویران می کند ، حتی اگر توسط خود شاه ساخته شود.

این محل به مدت دو سال در ویرانه باقی مانده بود ، تا اینکه در سال 1901 هنگامی که شاهزاده ملک منصور میرزا شاء السلطنه یک ترانس آهن آراسته تزئینی را در اطراف مقبره حافظ قرار داد. با آیه و اسامی مراجعین ترنس ضبط شده است.

آرامگاه حافظ ، که معمولاً با نام حافظیه (حافظیه) شناخته می شود ، دو بنای یادبود است که در لبه شمالی شیراز ، ایران ، به یاد و خاطره شاعر مشهور فارسی حافظ ساخته شده است. سازه های غرفه باز در باغ موزالا واقع در ساحل شمالی یک رودخانه فصلی واقع شده و مقبره مرمر مرمر حافظ را در خود جای داده است. ساختمانهای فعلی که در سال 1935 ساخته شده اند و توسط معمار فرانسوی و باستان شناس آندره گدار طراحی شده اند ، در محل سازه های قبلی هستند که معروف ترین آنها در سال 1773 ساخته شده است. مقبره ، باغ های آن ، و یادبودهای اطراف آن به دیگر بزرگترین ها آمار و ارقام کانون گردشگری در شیراز است.

حافظ در سال 1315 در شیراز متولد شد و در سال 1390 در آنجا درگذشت. چهره محبوب مردم ایران كه آیات خود را با قلب می آموزد ، حافظ در شهر زادگاه خود برجسته بود و به عنوان شاعر دربار منصوب شد.در خاطره وی ، بنایی کوچک و گنبدی مانند در شیراز در نزدیکی مزار او در گلگاست مصلا در سال 1452 به دستور ابوالقاسم بابور میرزا ، فرماندار تیموری برپا شده است. گلگشت مصلی باغهایی بود (اکنون به عنوان باغ های موسلا شناخته می شوند) که در شعر حافظ به نمایش در آمده است. با مساحتی بالغ بر 19000 متر مربع ، باغات نیز در یکی از قبرستان های شیراز قرار داشتند و بابور دارای استخر در همان زمان با یادبود ساخته شده است. اعتقاد دارند که آنها توسط همه در شعر حافظ سفارش شده اند ، عباس اول پارسی و نادر شاه هر دو پروژه مرمت جداگانه را در 300 سال بعد انجام دادند.

یک یادبود بسیار مهمتر در سال 1773 و در زمان سلطنت کریم خان زند در باغها ساخته شد. حافظیه واقع در ساحل شمالی رودخانه رودخانای خوشک در باغهای موسلا ، از چهار ستون مرکزی تشکیل شده است که دو اتاق در انتهای شرقی و غربی ساخته شده است و ضلع شمالی و جنوبی آن باز است. این بنا باغ ها را به دو منطقه تقسیم کرده است ، با یک بیشه نارنجی در جلو و گورستان در قسمت پشتی. مقبره واقعی خارج از سازه ، در وسط گورستان بود که یک تخته سنگ مرمر بر روی قبر قرار گرفته بود. این سنگ مرمر توسط خوشنویسی با گزیده هایی از شعر حافظ حک شده است. این آرامگاه در سال 1857 توسط یک استاندار فارس احیا شد و یک محوطه چوبی در اطراف مقبره در سال 1878 توسط یک فرماندار دیگر فارس ساخته شد. در پی این امر ، این سایت مورد بحث و جدال قرار گرفت ، هنگامی که ، در سال 1899 ، اردشیر ، پارسی از هندوستان [نیاز به استناد] شروع به ساختن زیارتگاه در اطراف قبر حافظ کرد. اگرچه خیرخواه پارسی از علمای شیراز برای ساختن زیارتگاه آهنین و چوب اجازه دریافت کرده بود ، اما یک پزشک حقوق شرعی با برخی اقتدار در شیراز ، علی-اکبر فی السیری ، با اعتراض به یک ساختمان زرتشتی بر فراز قبر یک مسلمان اعتراض کرد. او به همراه یارانش ، ساخت و ساز نیمه ساخته را ویران كرد. مردم شیراز به تخریب اعتراض کردند و دولت دستور بازسازی این بنای تاریخی را صادر کرد ، اما فی السیری با آنها مخالفت کرد و اعلام کرد که او هر بنایی که در آنجا بلند شده است را ویران می کند ، حتی اگر توسط خود شاه ساخته شود.

این محل به مدت دو سال در ویرانه باقی مانده بود ، تا اینکه در سال 1901 هنگامی که شاهزاده ملک منصور میرزا شاء السلطنه یک ترانس آهن آراسته تزئینی را در اطراف مقبره حافظ قرار داد. با آیه و اسامی مراجعین ترنس ضبط شده است.