گردشگری

مسجد جامع شیخ زاید (به عربی: جَامِع ٱلشَّيْخ زَايِد لْكَبِيْر ، به رومانی شده: Jāmiʿ Ash-Shaykh Zāyid Al-Kabīr) در ابوظبی ، پایتخت امارات متحده عربی واقع شده است. [2] بزرگترین مسجد کشور ، این مکان عبادی کلیدی نمازهای روزانه ، جمعه و عید است. در طول عید ، ممکن است بیش از 41000 نفر از آن بازدید کنند. [2]
تاریخ
مسجد جامع بین سالهای 1996 و 2007 ساخته شده است. [3] این طرح توسط معمار سوری یوسف عبدلکی طراحی شده است. [4] ابعاد مجموعه ساختمان تقریباً 290 در 420 متر (950 در 1380 فوت) است ، مساحت بیش از 12 هکتار (30 هکتار) را شامل می شود ، به استثنای محوطه سازی فضای داخلی و پارکینگ وسایل نقلیه. محور اصلی ساختمان در حدود 11 درجه جنوبی غرب واقعی چرخانده شده و آن را در جهت کعبه در مکه ، عربستان سعودی تراز می کند.

این پروژه توسط رئیس جمهور فقید امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) ، شیخ زاید بن سلطان آل نهیان ، که می خواست ساختاری ایجاد کند که تنوع فرهنگی جهان اسلام را با ارزشهای تاریخی و مدرن معماری و هنر متحد کند ، راه اندازی شد. . [5] در سال 2004 ، شیخ زاید درگذشت و در صحن مسجد دفن شد.

دفاتر مرکز مسجد جامع شیخ زاید (SZGMC) در مناره های غربی واقع شده اند. SZGMC عملیات روزمره را مدیریت می کند و از طریق فعالیت های فرهنگی آموزشی و برنامه های بازدید کننده ، به عنوان مرکزی برای یادگیری و کشف عمل می کند. این کتابخانه که در مناره شمال شرقی واقع شده است ، با کتابها و نشریات کلاسیک که به طیف وسیعی از موضوعات اسلامی می پردازد ، در خدمت جامعه است: علوم ، تمدن ، خوشنویسی ، هنرها و سکه ها ، از جمله برخی از نشریات نادر با قدمت بیش از 200 سال. این مجموعه شامل مطالبی در طیف گسترده ای از زبانها از جمله عربی ، انگلیسی ، فرانسوی ، ایتالیایی ، اسپانیایی ، آلمانی و کره ای است. برای مدت دو سال ، توسط TripAdvisor به عنوان دومین نقطه عطف مورد علاقه جهان انتخاب شد. [6]

طراحی و ساخت
طراحی مسجد شیخ زاید از پارسی ، مغول و مسجد اسکندریه مسجد ابوالعباس المرسی در مصر الهام گرفته شده است ، همچنین معماری مسجد هند و اسلامی ، به ویژه مسجد بادشاهی در لاهور ، پاکستان تأثیر مستقیم دارد. . طرح گنبد و نقشه کف مسجد از مسجد بدشاهی الهام گرفته شده است. طاق های آن کاملاً موروشی و مناره های آن به طور کلاسیک عرب هستند.

تحت پیمانکار اصلی Impregilo (ایتالیا) ، بیش از 3000 کارگر و 38 شرکت پیمانکاری فرعی در ساخت آن استخدام شدند. این مسجد طبق قرارداد دوم توسط یک سرمایه گذاری مشترک بین ACC و Six Construct (بخشی از BESIX) بین سالهای 2004 و 2007 تکمیل شد. [7] [8] [9] مواد طبیعی به دلیل ویژگیهای ماندگاری که دارند از جمله سنگ مرمر ، طلا ، سنگهای نیمه قیمتی ، کریستال و سرامیک برای بسیاری از طراحی و ساخت آن انتخاب شده اند. صنعتگران و مواد از بسیاری از کشورها از جمله هند ، ایتالیا ، آلمان ، مصر ، ترکیه ، مراکش ، پاکستان ، مالزی ، ایران ، چین ، انگلستان ، نیوزیلند ، مقدونیه شمالی و امارات متحده عربی تهیه شده اند. [نیاز به منبع]

ابعاد و آمار
این مسجد به اندازه کافی بزرگ است که بیش از 40،000 نمازگزار را در خود جای می دهد ، در حالی که نمازخانه اصلی می تواند بیش از 7000 نمازخانه را در خود جای دهد. دو نمازخانه کوچکتر وجود دارد که ظرفیت هرکدام 1500 نفر است که یکی از آنها نمازخانه بانوان است. [2]

در چهار گوشه حیاط چهار مناره وجود دارد که ارتفاع آنها حدود 107 متر (351 فوت) است. حیاط ، با طراحی گل خود ، حدود 17000 متر مربع (180،000 فوت مربع) مساحت دارد و بزرگترین نمونه از موزاییک مرمر در جهان به حساب می آید. [2]

سنگ مرمر مورد استفاده در ساخت و ساز شامل:

Sivec از پریلپ ، مقدونیه شمالی روی روکش خارجی (115،119 متر مربع (1،239،130 فوت مربع) روکش فلزی در مسجد ، از جمله مناره ها استفاده شده است)
در ارتفاعات داخلی از لازا از لائاس ، تیرول جنوبی ، ایتالیا استفاده می شد
ماكرانا از ماكرانا ، هند در ضمائم و دفاتر استفاده می شد
آکوابيانكا و بيانكو پ از ايتاليا
White White و Ming Green از چین [2]
برای مقایسه ، مسجد ملک فیصل شارجه ، که قبلاً بزرگترین مسجد شارجه بود [10] و کشور ، دارای مساحت 10،000 - 12،000 مترمربع (110،000–130،000 فوت مربع) است. [1] [11]

معماری کلیدی
مسجد جامع شیخ زاید دارای عناصر خاص و منحصر به فرد بسیاری است: فرش در نمازخانه اصلی [کی؟] بزرگترین فرش جهان ساخته شده توسط شرکت فرش ایران و توسط علی خلیقی هنرمند ایرانی طراحی شده است. [12] ابعاد این فرش 5627 مترمربع (60570 فوت مربع) است و توسط حدود 1200-1300 گره زن فرش ساخته شده است. وزن این فرش 35 تن است و بیشتر از پشم ساخته می شود (منشا origin آن از نیوزیلند و ایران است). در این فرش 2،268،000،000 گره وجود دارد و انجام آن تقریباً دو سال به طول انجامید. [2]

مسجد جامع شیخ زاید (به عربی: جَامِع ٱلشَّيْخ زَايِد لْكَبِيْر ، به رومانی شده: Jāmiʿ Ash-Shaykh Zāyid Al-Kabīr) در ابوظبی ، پایتخت امارات متحده عربی واقع شده است. [2] بزرگترین مسجد کشور ، این مکان عبادی کلیدی نمازهای روزانه ، جمعه و عید است. در طول عید ، ممکن است بیش از 41000 نفر از آن بازدید کنند. [2]
تاریخ
مسجد جامع بین سالهای 1996 و 2007 ساخته شده است. [3] این طرح توسط معمار سوری یوسف عبدلکی طراحی شده است. [4] ابعاد مجموعه ساختمان تقریباً 290 در 420 متر (950 در 1380 فوت) است ، مساحت بیش از 12 هکتار (30 هکتار) را شامل می شود ، به استثنای محوطه سازی فضای داخلی و پارکینگ وسایل نقلیه. محور اصلی ساختمان در حدود 11 درجه جنوبی غرب واقعی چرخانده شده و آن را در جهت کعبه در مکه ، عربستان سعودی تراز می کند.

این پروژه توسط رئیس جمهور فقید امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) ، شیخ زاید بن سلطان آل نهیان ، که می خواست ساختاری ایجاد کند که تنوع فرهنگی جهان اسلام را با ارزشهای تاریخی و مدرن معماری و هنر متحد کند ، راه اندازی شد. . [5] در سال 2004 ، شیخ زاید درگذشت و در صحن مسجد دفن شد.

دفاتر مرکز مسجد جامع شیخ زاید (SZGMC) در مناره های غربی واقع شده اند. SZGMC عملیات روزمره را مدیریت می کند و از طریق فعالیت های فرهنگی آموزشی و برنامه های بازدید کننده ، به عنوان مرکزی برای یادگیری و کشف عمل می کند. این کتابخانه که در مناره شمال شرقی واقع شده است ، با کتابها و نشریات کلاسیک که به طیف وسیعی از موضوعات اسلامی می پردازد ، در خدمت جامعه است: علوم ، تمدن ، خوشنویسی ، هنرها و سکه ها ، از جمله برخی از نشریات نادر با قدمت بیش از 200 سال. این مجموعه شامل مطالبی در طیف گسترده ای از زبانها از جمله عربی ، انگلیسی ، فرانسوی ، ایتالیایی ، اسپانیایی ، آلمانی و کره ای است. برای مدت دو سال ، توسط TripAdvisor به عنوان دومین نقطه عطف مورد علاقه جهان انتخاب شد. [6]

طراحی و ساخت
طراحی مسجد شیخ زاید از پارسی ، مغول و مسجد اسکندریه مسجد ابوالعباس المرسی در مصر الهام گرفته شده است ، همچنین معماری مسجد هند و اسلامی ، به ویژه مسجد بادشاهی در لاهور ، پاکستان تأثیر مستقیم دارد. . طرح گنبد و نقشه کف مسجد از مسجد بدشاهی الهام گرفته شده است. طاق های آن کاملاً موروشی و مناره های آن به طور کلاسیک عرب هستند.

تحت پیمانکار اصلی Impregilo (ایتالیا) ، بیش از 3000 کارگر و 38 شرکت پیمانکاری فرعی در ساخت آن استخدام شدند. این مسجد طبق قرارداد دوم توسط یک سرمایه گذاری مشترک بین ACC و Six Construct (بخشی از BESIX) بین سالهای 2004 و 2007 تکمیل شد. [7] [8] [9] مواد طبیعی به دلیل ویژگیهای ماندگاری که دارند از جمله سنگ مرمر ، طلا ، سنگهای نیمه قیمتی ، کریستال و سرامیک برای بسیاری از طراحی و ساخت آن انتخاب شده اند. صنعتگران و مواد از بسیاری از کشورها از جمله هند ، ایتالیا ، آلمان ، مصر ، ترکیه ، مراکش ، پاکستان ، مالزی ، ایران ، چین ، انگلستان ، نیوزیلند ، مقدونیه شمالی و امارات متحده عربی تهیه شده اند. [نیاز به منبع]

ابعاد و آمار
این مسجد به اندازه کافی بزرگ است که بیش از 40،000 نمازگزار را در خود جای می دهد ، در حالی که نمازخانه اصلی می تواند بیش از 7000 نمازخانه را در خود جای دهد. دو نمازخانه کوچکتر وجود دارد که ظرفیت هرکدام 1500 نفر است که یکی از آنها نمازخانه بانوان است. [2]

در چهار گوشه حیاط چهار مناره وجود دارد که ارتفاع آنها حدود 107 متر (351 فوت) است. حیاط ، با طراحی گل خود ، حدود 17000 متر مربع (180،000 فوت مربع) مساحت دارد و بزرگترین نمونه از موزاییک مرمر در جهان به حساب می آید. [2]

سنگ مرمر مورد استفاده در ساخت و ساز شامل:

Sivec از پریلپ ، مقدونیه شمالی روی روکش خارجی (115،119 متر مربع (1،239،130 فوت مربع) روکش فلزی در مسجد ، از جمله مناره ها استفاده شده است)
در ارتفاعات داخلی از لازا از لائاس ، تیرول جنوبی ، ایتالیا استفاده می شد
ماكرانا از ماكرانا ، هند در ضمائم و دفاتر استفاده می شد
آکوابيانكا و بيانكو پ از ايتاليا
White White و Ming Green از چین [2]
برای مقایسه ، مسجد ملک فیصل شارجه ، که قبلاً بزرگترین مسجد شارجه بود [10] و کشور ، دارای مساحت 10،000 - 12،000 مترمربع (110،000–130،000 فوت مربع) است. [1] [11]

معماری کلیدی
مسجد جامع شیخ زاید دارای عناصر خاص و منحصر به فرد بسیاری است: فرش در نمازخانه اصلی [کی؟] بزرگترین فرش جهان ساخته شده توسط شرکت فرش ایران و توسط علی خلیقی هنرمند ایرانی طراحی شده است. [12] ابعاد این فرش 5627 مترمربع (60570 فوت مربع) است و توسط حدود 1200-1300 گره زن فرش ساخته شده است. وزن این فرش 35 تن است و بیشتر از پشم ساخته می شود (منشا origin آن از نیوزیلند و ایران است). در این فرش 2،268،000،000 گره وجود دارد و انجام آن تقریباً دو سال به طول انجامید. [2]