گردشگری

تخت جمشید پایتخت تشریفاتی امپراتوری هخامنشیان (حدود 550-330 قبل از میلاد) بود. در 60 کیلومتری (37 مایل) شمال شرقی شهر شیراز در استان فارس واقع شده است. قدیمی ترین بقایای تخت جمشید به سال 515 قبل از میلاد باز می گردد. این نمونه از معماری هخامنشی را نشان می دهد. یونسکو در سال 1979 ویرانه های تخت جمشید را به عنوان میراث جهانی معرفی کرد

تخت جمشید در نزدیکی رودخانه کوچک پولور است که در رودخانه کور جریان دارد. این محوطه شامل یک تراس 125000 متر مربع است که تا حدی مصنوعی ساخته شده و بخشی از آن از یک کوه بریده شده است و ضلع شرقی آن بر کوه رحمت خم شده است. سه ضلع دیگر توسط دیواره های نگهدارنده شکل می گیرند که با شیب زمین از ارتفاع متفاوت است. در حال افزایش از 5-13 متر (16-43 فوت) در ضلع غربی یک پله دوتایی بود. از آنجا ، به آرامی به سمت بالا شیب می یابد. برای ایجاد تراس سطح ، افسردگی ها پر از خاک و سنگ های سنگین بودند که با کلیپ های فلزی به یکدیگر وصل شدند.

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که قدیمی ترین بقایای تخت جمشید مربوط به سال 515 قبل از میلاد است. آندره گدار ، باستان شناس فرانسوی که در اوایل دهه 1930 از تخت جمشید کاوش کرد ، معتقد بود که کوروش کبیر است که سایت تخت جمشید را انتخاب کرد ، اما این داریوش اول بود که تراس و کاخ ها را ساخت. کتیبه های موجود در این بناها از این باور که آنها توسط داریوش ساخته شده اند پشتیبانی می کند.

با داریوش اول ، این کیش به شاخه جدید خانه سلطنتی منتقل شد. احتمالاً پرسپولیس در زمان سلطنت پایتخت پارسی شد. اما موقعیت این شهر در منطقه ای دورافتاده و کوهستانی ، آن را به یک اقامتگاه ناخوشایند برای حاکمان امپراتوری تبدیل کرده است. پایتخت های واقعی کشور شوش ، بابل و اکباتانا بودند. شاید به همین دلیل باشد که یونانیان تا زمانی که اسکندر بزرگ آن را گرفت و غارت کرد ، با این شهر آشنا نبودند.

ساخت داریوش اول ساخت تخت جمشید به موازات کاخ شوش انجام شد. به گفته ژن R. Garthwaite ، کاخ شوش به عنوان الگوی داریوش برای پرسپولیس عمل می کرد. داریوش اول دستور ساخت آپادانا و تالار شورا (Tripylon یا "دروازه سه گانه") و همچنین خزانه داری اصلی امپراتوری و اطراف آن را صادر کرد. اینها در زمان سلطنت پسرش ، خشایارشا اول تکمیل شدند و ساخت و سازهای بعدی در تراس تا سقوط امپراتوری هخامنشی ادامه یافت. مطابق دایره المعارف بریتانیکا ، مورخ یونانی كتزیاس ذکر كرد كه قبر داریوش اول در چهره ای صخره ای قرار داشت كه با وسیله ای از طناب ها می توان به آن رسید

در حدود 519 سال قبل از میلاد ، ساخت راه پله وسیع آغاز شد. ابتدا راه پله قرار بود ورودی اصلی تراس 20 متر (66 فوت) بالاتر از سطح زمین باشد. راه پله دوتایی ، معروف به راه پله کوهستانی ، به صورت متقارن در ضلع غربی دیوار بزرگ ساخته شده است. 111 پله اندازه گیری 6.9 متر (23 فوت) عرض ، با آج های 31 سانتی متر (12 اینچ) و از 10 سانتی متر (3.9 اینچ) بالا می رود. در ابتدا اعتقاد بر این بود كه این مراحل ساخته شده است تا اشراف و حق امتیاز را به اسب سوار كند. با این حال ، نظریه های جدید حاکی از آن است که صعود کنندگان کم عمق به ملاقات ها می توانند در هنگام صعود ، ظاهری نظیر داشته باشند. بالای پله ها به یک حیاط کوچک در ضلع شمال شرقی تراس ، روبروی دروازه همه ملل منتهی می شود

سنگ آهک خاکستری ماده اصلی ساختمانی است که در تخت جمشید مورد استفاده قرار می گرفت. پس از صعود سنگهای طبیعی و پر شدن آبشارها ، تراس آماده شد. تونل های عمده فاضلاب از طریق صخره زیر زمین حفر شدند. یک مخزن بزرگ آب انبار شده در پای شرقی کوه حک شده است. پروفسور اولمستد پیشنهاد کرد که همزمان با آغاز کار برجها ، این مخزن ساخته شود.

نقشه ناهموار تراس ، از جمله فونداسیون ، مانند قلعه ای عمل می کرد که دیوارهای زاویه دار آن را به مدافعان خود می داد تا هر بخش از جبهه خارجی را هدف قرار دهند. دیودوروس سیكولوس می نویسد كه پرسپولیس دارای سه دیوار با شیب دار بود كه همگی دارای برج هایی بودند تا فضایی محافظت شده را برای پرسنل دفاعی فراهم كنند. دیوار اول به ارتفاع 7 متر (23 فوت) ، دومین ، 14 متر (46 فوت) و دیوار سوم که هر چهار طرف آن را پوشانده بود ، 27 متر (89 فوت) ارتفاع داشت ، هرچند هیچگونه حضور در این دیوار وجود ندارد. دوران مدرن.

تخت جمشید پایتخت تشریفاتی امپراتوری هخامنشیان (حدود 550-330 قبل از میلاد) بود. در 60 کیلومتری (37 مایل) شمال شرقی شهر شیراز در استان فارس واقع شده است. قدیمی ترین بقایای تخت جمشید به سال 515 قبل از میلاد باز می گردد. این نمونه از معماری هخامنشی را نشان می دهد. یونسکو در سال 1979 ویرانه های تخت جمشید را به عنوان میراث جهانی معرفی کرد

تخت جمشید در نزدیکی رودخانه کوچک پولور است که در رودخانه کور جریان دارد. این محوطه شامل یک تراس 125000 متر مربع است که تا حدی مصنوعی ساخته شده و بخشی از آن از یک کوه بریده شده است و ضلع شرقی آن بر کوه رحمت خم شده است. سه ضلع دیگر توسط دیواره های نگهدارنده شکل می گیرند که با شیب زمین از ارتفاع متفاوت است. در حال افزایش از 5-13 متر (16-43 فوت) در ضلع غربی یک پله دوتایی بود. از آنجا ، به آرامی به سمت بالا شیب می یابد. برای ایجاد تراس سطح ، افسردگی ها پر از خاک و سنگ های سنگین بودند که با کلیپ های فلزی به یکدیگر وصل شدند.

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که قدیمی ترین بقایای تخت جمشید مربوط به سال 515 قبل از میلاد است. آندره گدار ، باستان شناس فرانسوی که در اوایل دهه 1930 از تخت جمشید کاوش کرد ، معتقد بود که کوروش کبیر است که سایت تخت جمشید را انتخاب کرد ، اما این داریوش اول بود که تراس و کاخ ها را ساخت. کتیبه های موجود در این بناها از این باور که آنها توسط داریوش ساخته شده اند پشتیبانی می کند.

با داریوش اول ، این کیش به شاخه جدید خانه سلطنتی منتقل شد. احتمالاً پرسپولیس در زمان سلطنت پایتخت پارسی شد. اما موقعیت این شهر در منطقه ای دورافتاده و کوهستانی ، آن را به یک اقامتگاه ناخوشایند برای حاکمان امپراتوری تبدیل کرده است. پایتخت های واقعی کشور شوش ، بابل و اکباتانا بودند. شاید به همین دلیل باشد که یونانیان تا زمانی که اسکندر بزرگ آن را گرفت و غارت کرد ، با این شهر آشنا نبودند.

ساخت داریوش اول ساخت تخت جمشید به موازات کاخ شوش انجام شد. به گفته ژن R. Garthwaite ، کاخ شوش به عنوان الگوی داریوش برای پرسپولیس عمل می کرد. داریوش اول دستور ساخت آپادانا و تالار شورا (Tripylon یا "دروازه سه گانه") و همچنین خزانه داری اصلی امپراتوری و اطراف آن را صادر کرد. اینها در زمان سلطنت پسرش ، خشایارشا اول تکمیل شدند و ساخت و سازهای بعدی در تراس تا سقوط امپراتوری هخامنشی ادامه یافت. مطابق دایره المعارف بریتانیکا ، مورخ یونانی كتزیاس ذکر كرد كه قبر داریوش اول در چهره ای صخره ای قرار داشت كه با وسیله ای از طناب ها می توان به آن رسید

در حدود 519 سال قبل از میلاد ، ساخت راه پله وسیع آغاز شد. ابتدا راه پله قرار بود ورودی اصلی تراس 20 متر (66 فوت) بالاتر از سطح زمین باشد. راه پله دوتایی ، معروف به راه پله کوهستانی ، به صورت متقارن در ضلع غربی دیوار بزرگ ساخته شده است. 111 پله اندازه گیری 6.9 متر (23 فوت) عرض ، با آج های 31 سانتی متر (12 اینچ) و از 10 سانتی متر (3.9 اینچ) بالا می رود. در ابتدا اعتقاد بر این بود كه این مراحل ساخته شده است تا اشراف و حق امتیاز را به اسب سوار كند. با این حال ، نظریه های جدید حاکی از آن است که صعود کنندگان کم عمق به ملاقات ها می توانند در هنگام صعود ، ظاهری نظیر داشته باشند. بالای پله ها به یک حیاط کوچک در ضلع شمال شرقی تراس ، روبروی دروازه همه ملل منتهی می شود

سنگ آهک خاکستری ماده اصلی ساختمانی است که در تخت جمشید مورد استفاده قرار می گرفت. پس از صعود سنگهای طبیعی و پر شدن آبشارها ، تراس آماده شد. تونل های عمده فاضلاب از طریق صخره زیر زمین حفر شدند. یک مخزن بزرگ آب انبار شده در پای شرقی کوه حک شده است. پروفسور اولمستد پیشنهاد کرد که همزمان با آغاز کار برجها ، این مخزن ساخته شود.

نقشه ناهموار تراس ، از جمله فونداسیون ، مانند قلعه ای عمل می کرد که دیوارهای زاویه دار آن را به مدافعان خود می داد تا هر بخش از جبهه خارجی را هدف قرار دهند. دیودوروس سیكولوس می نویسد كه پرسپولیس دارای سه دیوار با شیب دار بود كه همگی دارای برج هایی بودند تا فضایی محافظت شده را برای پرسنل دفاعی فراهم كنند. دیوار اول به ارتفاع 7 متر (23 فوت) ، دومین ، 14 متر (46 فوت) و دیوار سوم که هر چهار طرف آن را پوشانده بود ، 27 متر (89 فوت) ارتفاع داشت ، هرچند هیچگونه حضور در این دیوار وجود ندارد. دوران مدرن.